Artikel in Franse krant “Le Figaro” over naaktwandelen in frankrijk
Op de van Le Figaro, een bekende Franse krant vond ik onderstaand artikel mbt naturisme en naaktwandelen. Even vertaald met de vertaalhulp naar Nederlands.
Naturistisch wandelen, een alternatief voor zwemmen in de zee in hun eigen kleding, wordt steeds populairder en trekt steeds meer liefhebbers. Een factor in de heropleving van gymnastiek.
Oude clichés blijven hardnekkig bestaan. Dat van de gepensioneerde naturist die bijvoorbeeld op de stranden van het zuidoosten luiert, blijft stevig verankerd in de collectieve verbeelding. Maar een recent onderzoek van Ipsos, gepubliceerd in juni door de Franse Naturistenfederatie (FFN), werpt enig licht op de situatie. Het onderzoek toont aan dat 25% van de volwassenen in Frankrijk al naturisme beoefent.
Sterker nog, ongeveer een derde van de 18-24-jarigen en 25-34-jarigen zegt het geprobeerd te hebben. Een aanzienlijke stijging ten opzichte van de afgelopen tien jaar, de datum van het laatste officiële onderzoek. Om deze recente hausse te verklaren, benadrukt de FFN twee praktijken die "een jong publiek aantrekken dat zijn lichaam wil hervinden": stedelijk naturisme en "randonue", oftewel naturistisch wandelen.
Dat laatste is niet recent. Bruno Saurez, voorzitter van de Phocaean Naturists en amateurhistoricus van het naturisme, vond er al in de jaren 30 sporen van in Duitsland. Saurez is een van de pioniers van de heropleving van deze praktijk, aan het begin van de jaren 2000 in de calanques van Marseille. Sindsdien is "randonue" enorm populair geworden en kent het vaste fans in heel Frankrijk.
Het concept is vergelijkbaar met de textielpraktijk, maar dan zonder kleding. Met één essentiële regel: "Zodra je iemand hoort of passeert, trek je een stuk stof aan. Om niets op te dringen en niemand te beledigen", legt Alain Cochet, voorzitter van de Bretonse Vereniging van Naturistische Wandelaars (ARNB), uit. Deze voorzorgsmaatregel is ook wettelijk. Hoewel een circulaire uit 1993 "elke mogelijkheid tot vervolging van mensen die naturisme beoefenen op speciaal daarvoor ingerichte plaatsen" uitsluit, vindt naturistisch wandelen plaats op gebaande paden en kan in theorie als exhibitionisme worden beschouwd.
Bovendien vinden wandelingen zoveel mogelijk plaats op weinig gebruikte paden en vereisen ze een zorgvuldige planning. "De route wordt ruim van tevoren uitgekozen", verzekert Alain Cochet. "We doen verkenningen om de plekken te markeren waar we ons weer moeten aankleden, waarna we een routekaart opstellen. Vervolgens spreken we een eerste ontmoetingspunt af om te carpoolen en een tweede aan het begin van de wandeling." Het wandelverslag is te vinden op onze website, die er al zo'n vijftig telt."
De vraag is groot: de ARNB organiseert elke twee weken een tocht, van het bos van Brocéliande naar de Canutvallei, tussen april en oktober. Andere liefhebbers geven de voorkeur aan minder zomerse omstandigheden. "Ik ga ook sneeuwschoenwandelen in de winter, in mijn skipak," glimlacht Fabienne, een 58-jarige verzorger. "We gaan naar de Alpen, de Pyreneeën... maar het is ook niet extreem. We kleden ons uit terwijl we gaan."
Voor naturisten biedt wandelen, net als zwemmen, een bijzondere band met de natuur. Richard Theis / Alamy via Reuters Connect
"Geen noodzaak meer om verborgen te leven"
Voor naturisten biedt wandelen, net als zwemmen, een bijzondere band met de natuur. Met de paradoxale implicaties: de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam. "We beseffen dat we erg kwetsbaar zijn: de minste braamstruiken, doorns of extreme temperaturen doen ons pijn," vervolgt Alain Cochet. "Maar het is ook de beste manier om onze batterijen op te laden."
Deze wilde kant heeft één voordeel, één dat fijne zandstranden niet bieden: ruimte. "Vooral sinds Covid hebben mensen behoefte aan vrijheid, aan natuur, zonder geografische beperkingen," theoretiseert Bruno Saurez. "Tegenwoordig vind je vrijheid meer in de bergen dan op het strand, waar naturistengebieden afgebakend en beperkt zijn. Gisteren heb ik een wandeling van 18 km gemaakt in 5 uur; we kwamen slechts vier mensen tegen: fietsers die even stopten voor een pauze. Je moet wel net zo gek zijn als wij om in zulke hitte te rennen!" Fabienne beaamt: "Tijdens een wandeling sta je niet tussen vier palen. Het is de meest perfecte uiting van naturisme. De elementen voelen, je niet laten beperken."
Nieuwsgierigheid
Volgens de geïnterviewden zijn incidenten met textielwandelaars zeldzaam, en afgezien van een paar meldingen zijn de mensen die je onderweg tegenkomt eerder nieuwsgierig dan achterdochtig. Een bewijs, aldus de FFN, dat de tijden veranderd zijn. In het tweede kwart van de 21e eeuw is naturisme minder bescheiden.
Fabienne: "Vroeger praatten we er niet over om ons heen; het bracht mensen aan het praten. Nu hoef je je niet meer schuil te houden om gelukkig te leven. Je bent niet langer bang voor de blikken van mensen of de politie." Ook Alain Cochet wuift het beeld van maarschalk Cruchot weg: "De krachten van goud.
De politie is tegenwoordig begripvoller. We hebben al een waarschuwing gehad, maar die gaat niet verder. De politie maakt liever grapjes over de naam van mijn woonplaats: Allaire!
De redactie raadt aan:
* "Op een naturistencamping kijkt iedereen elkaar recht in de ogen": Éric, 50, in de zomer met zijn voeten in het water en niets op zijn rug
* Naakt en brutaal, de heropleving van het naturisme