Een leuke ervaring van een beginnende naturistische wandelaar.

Dit bericht kreeg ik van Wim, met de vermelding dat ik het op deze blog mag publiceren.

Helaas blijkt dat de foto’s die Wim gemaakt heeft van de wandeling niet zichtbaar zijn in de kopie van het word document, vandaar dat ik ze op andere plaatsen heb moeten zetten, zodat die toch zichtbaar zijn.

Mocht het voor anderen een aanleiding zijn of worden om ook met iemand mee te wandelen, schroom dan niet.

Naaktwandeling Drunense Duinen

 

Enige tijd geleden is er op deze blogspot een oproep geplaatst waarin ik vroeg of ik, beginneling, mee kon wandelen met een ervaren naaktwandelaar.

Mijn oproep werd beloond. Antoine reageerde op mijn oproep. Bovendien waren er nog een paar gegadigden om mee te wandelen. Al spoedig werd er een afspraak gemaakt om op 15 juli te gaan wandelen in de Drunense Duinen.

Op de bewuste dag nam ik de auto en vertrok richting de buurtschap Giersbergen. Daar zou de wandeling beginnen. Het was even de vraag of het weer ons gunstig gezind zou zijn.

Na enig zoeken vond ik de parkeerplaats waarf we hadden afgesproken.Antoine stond al te wachten. Helaas hadden twee medewandelaars afgezegd. Ons derde maatje was er wel.

Dus gingen we op stap. Vanaf de parkeerplaats loop je rechtstreeks het natuurgebied in. Al bij het eerste smalle zijpaadje sloegen we linksaf. Dit was ook de plek waar Antoine en ik uit de kleren gingen. Zo begon mijn eerste echte naaktwandeling. Het eerste stuk ging het over bospaadjes.

Antoine volgde in eerste instantie de knooppunten. De richting wordt aangegeven door middel van gele driehoekjes op een groen veld.

Na een klein stukje lopen zagen we een paar wandelaars voor ons lopen. We vertraagden ons tempo een beetje om wat meer afstand te laten ontstaan. Even later waren de wandelaars uit het zicht en liepen we weer met ons drieën. 

Het landschap veranderde van bospaadjes naar meer zandvlaktes. Zo banjerden we door het mulle zand. Hier weet je waarom het gebied de Drunense Duinen heet. Je moet soms echt een duin opklimmen.

Vanaf sommige duinen heb je een mooi uitzicht. Een enkele keer moesten we een iets grotere zandvlakte oversteken. Hier kwamen we soms andere, geklede, wandelaars tegen. De meeste wandelaars negeerden ons. Antoine liep telkens ongestoord door. Ik was blij dat ik niet alleen was. Met een paar naaktwandelaars is het toch prettiger naakt lopen. Ik was ook blij met Antoines ervaring.

Onderweg hadden we allerlei gesprekken. Zo kwam natuurlijk het naaktwandelen aan de orde. Ik kon er van alles over vragen en mijn onzekerheden delen. We hadden het over het werk wat we doen of hebben gedaan en ook een beetje over privé dingen. Het waren gezellige gesprekken. Nog een voordeel van samen wandelen.

Na een tijdje kregen we toch nog een paar spatjes regen op de blote huid. Op dat moment liepen er een paar wandelaars met kinderen voor ons. We besloten om even aan de kant te wachten tot de afstand groot genoeg was.

De regen ging over, de afstand met de ouders met de kinderen was groot genoeg, dus we liepen weer verder. Het was iets drukker dan misschien verwacht. Op een van de zandvlaktes die we overstaken lag een jong stel met een hondje. Het hondje kwam al blaffend op ons af. Het beest moest door de baasjes worden teruggeroepen.

Daarna liepen we weer een stuk bos in. Overigens liepen er ook mountainbike paden. Die probeerden we te vermijden. Zo ook de ruiterpaden.

Toch kwamen we even later ruiters tegen. We besloten van het pad af te gaan en sloegen een heel smal bospaadje in.

Uiteraard konden we nu de knooppunten niet meer volgen. Het gevolg was dat we een beetje verdwaalden. Gelukkig ben ik een ervaren (geklede) wandelaar en ik maak veel gebruik van navigatie apps. Zo konden we de juiste richting behouden. Antoine had bovendien een papieren knooppuntenkaart bij zich. Ook hiervan hebben we veel gebruik gemaakt.

Op een gegeven moment kwamen we twee dames tegen. Zij waren de enigen die ons terug groetten.

Behalve mensen kwamen we ook nog een kabouter en een Playmobil poppetje tegen.

 

Zoals gezegd waren we de weg een beetje kwijt, maar bij een knooppuntenpaaltje vonden we de juiste richting naar het eindpunt.

 

Ik kijk terug op een geslaagde wandeling waarvan ik veel heb geleerd van de ervaren Antoine. Zoals al gezegd was het ook gezellig. Ik heb geleerd dat ik naakt niet graag alleen zal wandelen. Met meer personen geeft een veiliger gevoel, zeker als je andere wandelaars tegenkomt. Overigens waren we daarover alle drie het eens. Maar juist op kleine kronkelende paadjes komen bijna geen andere wandelaars. Daar kun je echt ontspannen wandelen. Ik hoop dat ik met nog meer ervaren wandelaars op stap kan in de toekomst. Mede door deze blogspot.

 

Beginneling Wim