De 2e wandeling in het “Bois Banal” noordelijk van de camping “Les Etangs de Saint Pancras”

We hebben hier in dat bosgedeelte deze route al een keer gelopen in 2021, maar gaan nu het grootste gedeelte weer dezelfde route doen, maar met een kleine wijziging in het laatste stuk.

Om 13:00 uur vertrekken we vanaf de camping naar het bos, ik met het kiltrokje aan en mijn “Eva” in haar snel uit/aan jurkje. Al na een minuut of 8 zijn we in het bos en uit het zicht vanaf de openbare weg, dus meteen alles uit en we wandelen bloot verder.

Het bosgebied is geen echt productiebos zoals we het in Nederland kennen. Er liggen heel veel dode bomen kris kras door elkaar in de meeste delen van het bos, frappant dat men enige jaren geleden in Nederland “ontdekt” heeft dat dood hout goed is voor de biodiversiteit en daar nu ook de bomen laat liggen. Zo te zien is die praktijk hier al tientallen, zo niet honderden jaren in gebruik. Wel is er bosbouw, maar zo te zien is dat meer voor brandhout voor de houtkachels dan dat er bomen geveld worden voor verwerking als bouwmateriaal b.v. Enfin, beoordeel het zelf maar aan de hand van de geplaatste foto’s.

Even een rustmoment op een boomstam met uitzicht op kachelhout.

En zo gaat dat dan, stap voor stap!

Beetje schaduw ook af en toe.

Sommige paden van zand en hier weer mooi begroeid met gras.

Doorkijkje in het bos

De boshut voor de bosarbeiders, ook hier niemand te zien!

Zomaar een bospad.

“Eva” moet nog even wennen, maar straks gaat ook het doorknoop jurkje uit!

Deze stapel was bestemd voor “Antoine” aldus het opschrift. Jammer ik heet Hans, pech dus!

Het Openhaardhout of kachelhout ligt al klaar!

Doorkijkje in bet bos.

Doorkijkje in bet bos.

Doorkijkje.

Ook mijn “Eva” heeft haar jurkje uit en was weer van de partij.

Bospad zonder iets aan (uiteraard) de heenweg.

Bospad zonder iets aan, (uiteraard) de terugweg.

Mooi gezicht op bemost dood hout.

Wat dood hout met mos bedekt.

Mooi gekleurde zwammen op een dode boom.

De ingang van de camping, de poort staat gewoon open overdag.

De gelopen route is de bruine lijn.

Dit zijn de “technische” gegevens van de wandeling.

Deze wandeling konden ook deze keer weer heel ontspannen maken, op de afstand van 7 Km hebben we niemand gezien of gehoord, echt complete stilte, dan is het echt volop genieten om in je blootje te kunnen wandelen.

Na ruim 3 uur aan de wandel geweest te zijn waren we weer bij de weg die naar de camping gaat, waarbij we, zodra we vanaf de D weg niet meer te zien waren, meteen weer alle kleding weer snel uitdeden en de laatste honderd of zo meters weer bloot konden afleggen.

Op naar de volgende naturistische wandeling, mogelijk morgen nog even een stukje naturistisch wandelen, maar volgende week gaan we in een andere regio van Frankrijk weer aan de naturistische wandeling in een bos dat we al kennen van een vorige wandeling.