Naturistisch wandelen in het “Foret Dominiale de Prieures de Bagnolet”

 In dit bos willen we onze naturistische wandeling gaan doen.

Dit is het bosgebied

Afgelopen nacht trok er een flinke onweersbui over met veel regen, geen idee hoe de staat van de bospaden nu is, modder en mogelijk soms onbegaanbaar? Geen idee want in dat bos hebben we nog niet eerder naturistisch gewandeld, we moeten even overleggen of we de wandeling een dagje opschuiven, omdat er vanmiddag, avond en nacht geen regen meer verwacht wordt.

De volgende dag is het ideale wandelweer, rond de 22 graden, half bewolkt dus we gaan er op uit!

Het is ondertussen half 1 en we maken de E bikes klaar om naar het bos te rijden. De weg die ik had gezocht via Google maps stuurt ons een steeds smaller en onbegaanbaarder (ex) bospad in, we besluiten om terug te gaan en verderop op de weg naar Aubigny en Bagneux een beter bospad te vinden, en ja hoor, we vinden de ingang in het bos van de GR en besluiten die met de fiets even een stuk in te rijden. Er is niemand te zien, niemand te horen, ja 2e Pinksterdag zitten de Fransen al sowieso niet in de bossen.

We komen bij een redelijk open gebied aan waar enkele jaren terug de bomen gerooid moeten zijn, en er nu veel jonge aanplant is. We zetten de fietsen daar een beetje uit het zicht en voor alle zekerheid de slotketting erbij, waardoor de 2 fietsen aan elkaar gekoppeld zijn.

Ik trek mijn T-shirt en korte broek uit, neem mijn wandel kiltrokje in een hand en met de telefoon met de TOPOgps in mijn andere hand, starten we de naturistische wandeling. 

Het is wel erg zwaar en moeilijk begaanbaar terrein, zeker niet iets voor beginnende wandelaars, al of niet gekleed. 

Hans moet elke stap voorzichtig doen, om te voorkomen dat hij teveel last krijgt van zijn oude enkelbreuk.

We lopen het pad af en komen op de “ Route Forrestieres Millieu” een verharde weg die midden door het bos loopt, aangelegd vermoedelijk om de vrachtauto’s te kunnen laden met boomstammen. Ook hier is wederom geen mens te bekennen! 

De weg voor de houthakkers 

We lopen door tot aan het einde bij een “Etang” en zien over de weg rechts van ons 2 wandelaars aankomen, voor alle zekerheid doet Hans even zijn kiltrokje aan, maar als ze dichterbij komen, zien we dat het de overburen van ons op de de naturistencamping zijn, naturisten onder elkaar en dus gaat het kiltrokje meteen weer uit!

We praten even met elkaar en gaan dan ieder zijns weegs.

We moeten linksaf een bospad inslaan en amper een honderd meter lopen we daar tot Jens een hertje ziet rennen, mooi he, die natuur?

Het hertje was helaas te snel.

We lopen verder, soms is de ondergrond goed beloopbaar, maar hele stukken vragen om voorzichtig te lopen, dus snelheid kunnen we niet maken.

Uiteindelijk besluiten we weer de GR op te zoeken, zodat, als we die blijven volgen, vanzelf bij de fietsen uit moeten komen, iets wat uitstekend lukt, maar met een voetnoot, de GR is slecht van kwaliteit en op sommige plaatsen erg smal waardoor je aan een kant continue in de struiken loopt.

Bij de fietsen aangekomen rusten we wat uit, drinken wat water en fietsen het GR pad weer af richting de D58 en dan de D287 op richting Couzon en met als eindbestemming Les Fourneaux!

 

Even als “bewijs” dat we er waren!

Mooi doorkijkjes vanaf de GR

De weg voor de “Forestieres”

Het oude dorre hout moet eerst op (rechts van mij dus!)

Moeilijk begaanbaar pad doordat er met paarden op is gereden.

Hier nog een doorkijkje

Nog een lange weg te gaan!

Jens leest de kaart en ik kijk op de gps.

Dit is de route die we gewandeld hebben, vanaf  de plek waar we de fietsen gestald hadden.

Zodra we op de camping aangekomen trekken we snel de boel weer uit, en nemen een koud glas uit de camper koelkast van het een of ander?? Ppfffff, even uitblazen!

Eerst 10 Km gefietst helling op en af, dan 1:40 uur gewandeld op slecht en moeilijk begaanbaar bosterrein, daarna nog eens 9 Km over redelijk vlak terrein tot aan de camperplek. Verdiende rust vinden we allebei!