15 juni, de Nudi miles dag

Omdat de strandwandeling georganiseerd door de NFN mij te ver weg was en ik ook liever in bossen naturistisch wandel, ben ik gisteravond gaan wandelen in een bos in de buurt heb daar mijn privé nudi miles gelopen.

Ondanks mijn mijn bericht op de voorgaande blog dat ik plannen had voor deze wandeling was er niemand die blijkbaar echt interesse had en zich definitief had aangemeld om met mij mee te gaan, dus ging ik alleen op stap. Tegen 20:00 uur vertrok ik van de parkeerplaats die al bijna verlaten was op 2 auto’s na.

Na een paar minuten lopen was ik “uit het zicht” en deed mijn thuis al aangedane zeer beperkte kleding (T-shirt en kiltrok) uit om bloot verder te wandelen. De temperatuur was prima, geen last van muggen, geen andere mensen gezien, op een voorbij rijdende MTB’er na, maar die maakte ook geen enkele opmerking en reed stug en snel door.

Toch jammer dat ik deze keer alleen moest genieten van deze naturistische wandeling, er had wel iemand interesse getoond maar niets meer laten horen. Het waarom moet ik dus maar naar raden, is het koudwatervrees, of de angst om een boswachter of andere mensen tegen te komen?

Ik heb geen idee, maar er is geen reden om bang te zijn, de bossen zijn echt verlaten in de avond en daardoor juist zeer geschikt om binnen het artikel 430a daar bloot te recreëren, in dit geval te wandelen. Als er niemand te zien is, wie kan er dan bezwaar ertegen hebben dat je bloot daar bent? Dat maakt het verlaten bos, zolang je er niet na zonsondergang aanwezig bent, voor de hele avondwandeling uitstekend geschikt, zonder dat je er problemen mee zou kunnen krijgen.

Je hebt daardoor volop tijd en gelegenheid om bloot al wandelend van de natuur te genieten, wat voor mij nog steeds een unieke ervaring is en blijft.

Op naar een volgende keer!