Terugblik op diverse gemaakte avondwandelingen van de afgelopen jaren in de Chaamse bossen

Deze wandelingen in de Chaamse bossen maak ik bij voorkeur in de avonden, waarbij ik in de zomerperiode bij lang licht in de avonden, meestal tussen 20:00 en 20:30 vertrek van een parkeerplaats. Dit ook om ervoor te zorgen dat ik voor zonsondergang weer terug ben.

Met de gedachte dat de meeste bezoekers van dit bos gedeelte dan al naar huis zijn en, zeker op warmere zomeravonden, thuis aan de BBQ zitten, en niet meer in de bossen gaan recreëren.

In bijna alle keren dat ik daar ben gaan wandelen, waren er meestal nog maar een paar auto’s op de parkeerplaats, meestal van hondenuitlaters die alleen in het voorste gedeelte zijn dus voor het fietspad dat het bosgedeelte doorsnijd. Bij terugkomst waren alle auto’s weer weggereden en kon ik zo rustig het laatste stukje weer met mijn kiltrok aan naar de auto lopen.

Als ik van de parkeerplaats wegloop dan wandel ik een paar minuten en trek dan mijn T- shirt uit, doe het in de kleine rugzak en als er niemand meer te zien is, doe ik ook mijn kiltrok uit die met een paar grote drukknopen zo los en vast te maken is.

Lekker bloot kan ik dan verder wandelen om de route van ongeveer 5 tot 6 Km te wandelen, soms door dichte bebossing en soms door open velden, soms op hele smalle kromme paadjes, maar ook op kaarsrechte paden en de bredere zogenaamde dreven. In al die keren dat ik daar gewandeld heb ben ik wel wat mensen tegengekomen, maar ook vele keren niemand meer gezien, ook niet op verdere afstanden. De keren dat ik iemand tegemoet liep, heb ik altijd vriendelijk geknikt en gegroet, waarbij ik niet een keer een negatieve opmerking heb gehoord of gekregen. Een keer kwam er een rijtuig met 2 vrouwen erin van het ruiterpad onverwachts de bocht om, maar ze keken alleen even wat verbaasd, en reden gewoon verder.

Conclusie de “angst” die bij de beginnende naturistische wandelaars mogelijk aanwezig is, blijkt in de praktijk niet te bestaan, zo is mijn ervaring.

Even kijken op de kaart hoe we verder gaan, terwijl de ondergaande zon tussen de bomen aan het verdwijnen is.

Aan het begin van een mooi stukje waar bijna nooit iemand blijkbaar loopt en dat uitloopt naar een mooi breder pad waar je geheel omsloten bent door bos.

Wat verder het bos in en nog steeds niemand gezien! Soms waan je jezelf als Adam in het paradijs en 

al helemaal als mijn Eva er ook bij is en mee wandelt.

En hier ook doodse stilte in de avond, terwijl de ondergaande zon tussen de bomen schijnt.

Het Ossengoor ven straalt ook weer diepe rust uit, geen rimpeltje op het water te zien!

 

Op sommige stukken die we wandelen zijn er lange en rechte wandelpaden, dus je ziet eventuele andere wandelaars al van veraf aankomen.

Wil je ook een keer met mij mee wandelen?

stuur dan een berichtje via het contactformulier.